W moich dwóch ostatnich artykułach dużo pisałam o „negatywnych” emocjach i stresie w miejscu pracy. Te emocje i stres towarzyszą nam zawsze i to się nie zmieni, gdyż są naturalnym element naszego życia. To, na co mamy wpływ, to jak sobie z takimi emocjami i stresem poradzić. W artykule Zestresowany? Odkryj 5 sposobów radzenia sobie ze stresem w roli menadżera. podałam sposoby jak możesz zareagować ma stres, a teraz czas na pytanie: co go wyzwala? Moim ulubionym sposobem na opisanie tego zjawiska jest tzw. „button pushing”.
Czym właściwie jest “button pushing”?
Często kiedy myślimy o naszych bliskich czy współpracownikach, którzy „grają nam na nerwach” mówimy, że dokładnie uderzają w nasze czułe miejsce. Tak jakby wiedzieli co powiedzieć lub zrobić, aby wywołać u ciebie złość, smutek czy poczucie winy. Innymi słowy wiedzą, który przycisk nacisnąć, aby pojawił się u nas stres czy inna nieprzyjemna reakcja.
Przyjrzyjmy się sytuacji, w której czyjś przycisk został wciśnięty. Piotr, Magda i Jola są na spotkaniu i dyskutują o nowej procedurze, która ma zostać wdrożona w firmie. W trakcie spotkania Magda nieustannie przerywa Joli i Piotrowi, gdy tylko zaczynają mówić. Piotr odpowiada uprzejmie, ale stanowczo, mówiąc Magdzie, że jeszcze nie skończył dzielić się swoimi pomysłami. Jola natomiast przez chwilę nic nie mówi, po czym w końcu wybucha, krzycząc na Magdę, że jest niegrzeczna.
Ile razy zdarzyło ci się wybuchnąć, poczuć złość lub smutek, podczas gdy ktoś inny nie widział żadnego problemu? To jest właśnie „button pushing”.
Dlaczego tak się dzieje?
Każdy ma inny zestaw przycisków i dlatego kiedy dla jednych sytuacja jest frustrująca, inni mogą reagować całkiem normalnie. Ten „zestaw” to sprawa bardzo osobista i wynika z naszych wcześniejszych doświadczeń czy z tego co jest dla nas ważne (z naszych wartości). Na każdą sytuację patrzymy przez pryzmat nas samych i każdą sytuację interpretujemy na nasz własny sposób. Magda nacisnęła guzik Joli przez ciągłe przerywanie. Jola potraktowała sprawę osobiście opierając się na swoich przeszłych doświadczeniach. Może czuła, że przez ciągłe przerywanie Magda uważała opinie Joli za mało istotne. Jeżeli Jola w głębi duszy poczuła, że jej pomysły nie są warte słuchania, to zrozumiałe, że zareagowała emocjonalnie. Piotr natomiast odpowiedział obiektywnie i właściwie, ponieważ nie wziął tego do siebie. Ale Piotr, jak każdy z nas, prawdopodobnie ma inne przyciski, które powodowałyby jego reakcję w innych okolicznościach.
Jak więc nauczyć się reagować obiektywnie, zamiast brać rzeczy do siebie i reagować emocjonalnie?
Najpierw zatrzymaj się i weź głęboki oddech. Zadaj sobie kilka pytań:
- Co się tu właściwie dzieje?
- Jaki przycisk został uruchomiony?
- Jak ja interpretuję tę sytuację?
- Czy moja interpretacja jest właściwa?
- Jak inaczej mogę spojrzeć na tę sytuację?
- Czego ta sytuacja mnie uczy?
Następnie, zadaj sobie pytanie: jak chciałbyś poradzić sobie z podobną sytuacją, gdyby pojawiła się ponownie? Co mógłbyś zrobić inaczej następnym razem?
